Selome in Suriname: Weekendje weg naar Galibi !

De plaatselijke gids en ik met een Kobra

Hey Fa,

Zaterdag 17 maart

Om 9u stonden we klaar om naar Galibi te vertrekken. Er kwam een busje ons halen. Er zaten 3 dames uit Suriname, 1 uit Brakel, een Hollands koppel, Amerikanen en een Portugees. Je kan wel zeggen dat het een multiculturele bus was!

Met z'n allen vertrokken we langs de hobbeligste baantjes. Het was een busrit van 4uren lang , tot in Albina. Dit is een heel gezellig dorpje dat grenst aan de Marowijnerivier.

Daar namen we een bootje. Het begon te regenen dus vaarden we door met een zeil over ons.

Na enkele uren kwamen we aan in Kristiaancondre. Daar stond ons hutje. We installeerden ons en even later werden we uitgenodigd om naar een plaatselijke zoo te gaan. Er was geen omheining, enkel beekjes. We zagen daar: een boshaas, papegaaien, zwijntjes, apen, wasberen, luiaard, anakonda en een kaaimannetje. Er liepen heel veel dieren los en dat gaf ons ook de gelegenheid om ze eens vast te pakken.

De aapjes waren heel tof, die kwamen heel spontaan op jouw zitten, ze gebruikten je hoofd, arm, enz als steunpilaar om in de bomen te klimmen. echt heel schattig!

Dan keerden we terug naar ons hutje en aten avondeten. We moesten nog wachten tot 21u om naar Galibi te gaan en te gaan kijken naar de reuze- schildpadden. Terwijl we aan het wachten waren hebben we nog enkele spelletjes gespeeld met Jan ( onze gids), en met de andere toeristen.

Toen het bijna tijd was om te vertrekken ben ik nog vlug mijn lange broek gaan aandoen. Dan gingen we richting de boot om zo naar Galibi te varen. Het was een heel spannend boottocht in het donker en op grote golven.

Eens aangekomen op het land zagen we al vlug sporen in het zand. Deze waren van de reuzeschildpadden op het strand. Onze lokale gids had er een gevonden maar we moesten nog een half uurtje wachten omdat deze schildpad bezig was met het leggen van eieren. Tijdens dat halfuurtje wachten werd er nog gezellig bijgepraat.

Wanneer onze gids teken deed dat we mochten komen kijken stond ik echt versteld van dit beest. Het was zeker 1m20 lang en het legde 150 eitjes. Dit doen ze 3 keer op een jaar. Het is wel grappig want de eitjes waren even klein als pingpong balletjes.

Het was super leuk om dit te mogen meemaken. eens terug in onze hut kropen we in onze hangmat. Niemand van ons had een hangmat bij maar Jan heeft er voor gezorgd dat we toch allemaal 1 hadden. We wilden dit zo graag en het was echt heel plezant.

Zondag 18 maart

Rond 8u30 moesten we opstaan. Na het ontbijt deden we een wandeling in het indiaans dorpje. Er was overal wit zand te zien. De mensen koken daar niet binnen maar buiten. Ze gebruiken hun hutje enkel om te slapen. Tijdens onze wandeling passeerden we ook langs een kerkje en een school. Deze school zag er echt heel verzorgd, ruim en goed georganiseerd uit.

Na ons dorps- wandeling namen we weer de boot naar Frans Guyana. Dit land maakt nog steeds deel uit van Frankrijk En het is er ook aan te zien. De wegen zijn heel verzorgd, de auto's hebben een Frans plak, ze rijden rechts zoals bij ons en ze spreken daar ook Frans.

Tijdens onze wandeling was het heel warm. Iedereen verlangde naar een ijsje. We waren daar op Zondag dus de meeste winkels waren gesloten. Toen we toch 1 winkel zagen dat open was rende iedereen er naartoe. Ze kozen vlug , wat ze wel even vergeten waren was dat het in euro's te betalen was en niet in Srd. Dat was wel even een misser moet ik zeggen. Iedereen legde dan alles bij elkaar wat men nog vond en zo konden er toch enkele ijsjes gekocht worden.

Het drong echt niet tot mij door dat ik in Frans Guyana was, gewoon omdat het onrealistisch lijkt. Je bent in Suriname en plots door met een bootje de rivier over te steken ben je in een ander land. Echt ongelooflijk!

Hier brachten we ook nog een bezoek aan de gevangenis uit het verhaal Papillon. Hij was een man dat in de gevangenis heeft gezeten doordat hij vals is beschuldigd, hij heeft levenslang gekregen. Hij heeft geprobeerd om te ontsnappen, de eerste keer is het mislukt. Daarom hebben ze hem naar een andere gevangenis gebracht waar het onmogelijk was om te ontsnappen. Maar ook daar slaagde hij erin om te ontsnappen.

In Frans Guyana hebben we nog middag eten gekregen. En na het eten zijn we terug gevaren naar Albina om daar weer op de bus te stappen.

Ik heb zoveel mogelijk proberen slapen op de bus omdat ik anders als een wrak uit die bus zou gekomen zijn, en dat is mij goed gelukt!

Onze gidsen nodigden ons uit om 's avonds naar capoeira te gaan zien. Zij 2 deden daar aan mee vandaag. Toen we thuis kwamen hebben we ons echt moeten haasten om er iets van te kunnen zien. Maar helaas het was al gedaan toen we aankwamen. Nu gaan we woensdag weer met de hoop dat we er meer van zien dan!

We waren heel moe van de busrit en dit weekend maar toch wilden we niet onze laatste dagen thuis zitten verdoen. Dus daarom zijn we naar de karaoke bar getrokken.

We waren daar alleen. Dit was goed want dan konden we zoveel zingen als we wilden.

Rond 12u zijn we thuis aangekomen, ik heb nog even aan mijn blog gewerkt en ben dan gaan slapen.

Doei,

Selome xxx